Τρίτη 2 Αυγούστου 2011

Βλαντ ο Ανασκωλοπιστής


Ο Βλάντ Γ΄ Τσέπες (Vlad III Ţepeş) ή αλλιώς Βλάντ Δράκουλας (Vlad Dracula) (Νοέμβριος 1431 – Δεκέμβριος 1476), πιο γνωστός με τους τίτλους Βλαντ ο Ανασκωλοπιστής (Vlad the Impaler) και Κόμης Δράκουλας,ήταν Πρίγκιπας της Βλαχίας το 1448, 1456–1462 και 1476.Γεννήθηκε το 1431 στην πόλη Σιγκισοάρα (Sighişoara), της Τρανσυλβανίας,η γενέτειρά του είναι γνωστή και με το όνομα Σάσμπουργκ (Schassburg) από την εποχή της Αυστροουγγρικής κυριαρχίας.Καταγόταν από τον ευγενή οίκο του Μπάσαραμπ (Basarab),θεμελιωτή του Βλαχικού κράτους και ήταν γιος του προηγούμενου βοεβόδα Βλάντ Β΄ Ντρακούλ (Vlad II Dracul) και της πριγκίπισσας Kνεάζνα (Cneajna).Κληρονόμησε τον τίτλο του Τάγματος του Δράκου που παραχωρήθηκε στον πατέρα του από τον βασιλέα της Αγίας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας (Λουξεμβούργο) Σιγκισμούνδο (Sigismund).Το όνομα του Βλάντ έγινε θρύλος και τροφοδότησε την πένα του Μπραμ Στόκερ (Bram Stoker),ο οποίος δημιούργησε τον αιμοδιψή χαρακτήρα «Δράκουλα»
Ηταν γιος του κυβερνήτη της Βλαχίας , το παρατσούκλι του Vlad II ηταν Dracul (δράκος).Οταν ηταν 12 χρονων, μαζί με το μικρότερο αδερφό του, πιάστηκε όμηρος στην Τουρκία για 4 χρόνια. Κατα πάσα πιθανότητα, το γεγονός αυτό επηρεασε τη ψυχικη υγεια του Vlad III. Αναφερεται ως μια εξαιρετικά ανισορροπη με διάφορες περίεργες ιδέες και συνήθειες προσωπικοτητα. Σε ηλικία 17 ετών έμαθε για τη δολοφονία του πατέρα και του μεγαλύτερου αδερφου του. Τούρκοι τον απελευθέρωσαν και τον εβαλαν σε θρόνο, απο το οποίο δραπετευσε λίγους μήνες μετα υπό την πίεση των Janos Hunyadi. Ο Dracula αναγκάζεται να ζητήσει άσυλο από τους συμμάχους στη Μολδαβία, αλλά μετά από τέσσερα χρόνια, κατά τη διάρκεια του λοιμου στη Μολδαβια, ο οποιος σκότωσε τον ηγεμόνα της Μολδαβίας, ηταν θείος του Vlad .Φευγει τρέχοντασ και πάλι,αυτη τη φορα μαζί με τον ξάδελφό του Stefan cel Mare - στην Ουγγαρία, οπου μενει τέσσερα χρόνια στην Τρανσυλβανία - στα σύνορα Βλάχων. Το 1456,ανεβαίνει στο θρόνο με τη βοήθεια της Ουγγαρίας και Βλάχων βογιάρους. Με την έναρξη της κυβέρνησης ο λαος του αριθμουσε περίπου 500 χιλιάδες άτομα. Υπάρχουν ενδείξεις ότι τα έξι χρόνια της βασιλείας του (1456-1462) Vlad Dracula κατέστρεψε χιλιάδες άτομα [πηγή που δεν κατονομάζονται 174 ημέρες]. Ωστόσο, μετα απο μια λεπτομερή ανάλυση των πηγών, οι ιστορικοί συμφωνούν ότι τα δεδομένα αυτά δεν είναι αξιόπιστα.
Αγωνίστηκε με τους βογιάρους για τη συγκέντρωση της κρατικής εξουσίας. Οπλισε του ελεύθερους αγρότες και κάτοικους για την καταπολέμηση της εσωτερικής και εξωτερικής απειλής (την απειλή της κατάκτησης των εδαφών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας). Το 1461 αρνήθηκε να πληρωσει φόρο τιμής στον Τούρκο σουλτάνο. Ως αποτέλεσμα της "Νύχτα της επίθεσης" 17 Ιούνιου το 1462 αναγκάστηκε να υποχωρήσει,αφου εισέβαλαν στο πριγκιπάτο 30 χιλιάδες τουρκικού στρατού υπό την ηγεσία του σουλτάνου Μωάμεθ Β '. Ως αποτέλεσμα της προδοσίας [πηγή που δεν κατονομάζονται 190 ημέρες] μονάρχης της Ουγγαρίας Matthias Corvinus το 1462 αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Ουγγαρία, όπου φυλακίστηκε για ψευδείς κατηγορίες για συνεργασία με τους Τούρκους και πέρασε 12 χρόνια στη φυλακή. Πάλι κυβερνήσε το 1476,οταν τελικα σκοτώθηκε από τους βογιάρους.

Ενα ανώνυμο γερμανικό φυλλάδιο του 15ου αιώνα τον παρουσιάζει ως τύραννο που ξεπερνούσε σε σκληρότητα τον Ηρώδη, τον Νέρωνα, τον Διοκλητιανό και όλα μαζί τα διεστραμμένα μυαλά που γνώρισε ποτέ ο κόσμος. Καύχημά του και εργαλείο για να σπείρει τον τρόμο και να εδραιώσει την εξουσία του ως ηγεμόνα της Βλαχίας ήταν το παλούκωμα στο οποίο υπέβαλλε αδιακρίτως παγανιστές, εβραίους, χριστιανούς, Τούρκους, Γερμανούς, Ιταλούς ή Τσιγγάνους, ένα μαρτύριο συριακής κατά τα φαινόμενα προέλευσης, το οποίο όμως «βελτίωσε» στρογγυλεύοντας τον πάσσαλο στον οποίο κάρφωνε τους εχθρούς του και αλείφοντάς τον με λίπος. Ετσι, όταν αυτός έμπαινε στον πρωκτό του θύματος, γλιστρούσε χωρίς να καταστρέφει τα ζωτικά όργανα και έβγαινε από το στόμα δίχως να σκοτώνει. Απλώς επέτεινε το μαρτύριο του δύστυχου, ο οποίος πέθαινε σε δύο-τρεις ημέρες από τη δίψα και την εξάντληση, δίχως μάτια που είχαν γίνει βορά των κοράκων, αλλά με τις άλλες αισθήσεις του σε εγρήγορση από τη φοβερή αγωνία. Ο Δράκουλας είχε φυτέψει κάτω από το παράθυρο του πύργου του ένα ολόκληρο δάσος από πασσάλους με μήκος τρία χιλιόμετρα και πλάτος ένα, ώστε να απολαμβάνει το μαρτύριο των θυμάτων του καθώς δεξιωνόταν τους καλεσμένους του και έπινε στην υγειά τους. Οι μεγάλοι άρχοντες και οι τούρκοι πασάδες δικαιούνταν πιο ψηλούς και χρυσούς πασσάλους, οι οποίοι φεγγοβολούσαν αλλόκοτα στις λιγοστές ακτίνες που διαπερνούσαν τα πυκνά σύννεφα που σκεπάζουν συνήθως τον γκρίζο ουρανό της Τρανσυλβανίας.

Ο γιος του Διαβόλου
Το ίδιο φυλλάδιο, που τυπώθηκε στα 1463 κατά πάσα πιθανότητα στη Βιέννη και το οποίο ανάγκασε τον βασιλιά της Ουγγαρίας Ματθία Κορβίνο να τον συλλάβει και να τον φυλακίσει σε ένα κάστρο του Δούναβη, δεν άφηνε πολλά περιθώρια παρερμηνείας ως προς τα σαδιστικά ένστικτα του Δράκουλα - στα ρουμανικά σημαίνει «ο γιος του Διαβόλου»: εκτός από τους 25.000 Τούρκους που παλούκωσε, διέταξε να βράσουν έναν τσιγγάνο μαχαιροβγάλτη και υποχρέωσε τους ομοφύλους του να τον φάνε· έβαλε να ξεκοιλιάσουν μια έγκυο ερωμένη του για να δει το μέρος όπου μεγάλωνε ο καρπός του· στη διάρκεια ενός συμποσίου προσέφερε στους βογιάρους καραβίδες που είχαν τραφεί με τα μυαλά των συγγενών και φίλων τους· έκαιγε συστηματικά τους ζητιάνους και τους σακάτηδες της χώρας· υποχρέωνε μητέρες να φάνε τα παιδιά τους ψημένα και συζύγους να κάνουν το ίδιο με τα κομμένα στήθη των γυναικών τους. Ωστόσο, 20 χρόνια αργότερα, ένα άλλο φυλλάδιο που κυκλοφόρησε σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων διατεινόταν ότι ο Βλαντ Γ´, ο επιλεγόμενος και «Τσέπες» (Παλουκωτής) ή Δράκουλας, ήταν ένας αυστηρός αλλά δίκαιος ηγεμόνας, υπερασπιστής της χώρας του από τον τουρκικό ζυγό, ένας ηγέτης συνετός και φωτισμένος. Μάλιστα, ορισμένες πηγές τού αποδίδουν την υποκίνηση μιας εξέγερσης στη χώρα, της οποίας όμως ο απόηχος θάφτηκε κάτω από τις «παράδοξες φρικαλεότητες του δούκα της Τρανσυλβανίας Δράκουλα», όπως γράφει εν έτει 1580 ο γάλλος λόγιος Ζαν Μποντέν.
Παραδόξως, η μορφή του Βλαντ ξεχνιέται τους επόμενους αιώνες, για να «ανακαλυφθεί» ξανά τον 19ο αιώνα μέσα από το βιβλίο του Ιρλανδού Μπραμ Στόουκερ Δράκουλας (1897), όπου ο σκοτεινός κόμης των Καρπαθίων ξυπνάει από τον ανήσυχο ύπνο του για να κατακτήσει τη Βρετανική Αυτοκρατορία. Με την ανάπτυξη του κινηματογράφου μια σειρά έργα και ηθοποιοί - από τον «Νοσφεράτου» του Μουρνάου με τον Μαξ Σρεκ ως τον Μπέλα Λουγκόζι, τον Λον Τσάνεϊ Τζούνιορ, τον Κρίστοφερ Λι και τον Γκάρι Ολντμαν - θα αναβιώσουν τον μύθο του τρομερού βρικόλακα που ηδονιζόταν να πίνει το αίμα των εχθρών του και να ξεπλένει τα χέρια του σε αυτό.

Αιματοβαμμένο Πάσχα
Αν και ο βαμπιρισμός βρήκε πρόσφορο έδαφος και ρίζωσε στη λαϊκή παράδοση όχι μόνο της Ρουμανίας αλλά και της Ελλάδας, της Ουγγαρίας, της Σλοβακίας, της Βοημίας, της Μοραβίας, της Ουκρανίας και της Ρωσίας, ο Βλαντ Γ´ δεν είχε ανάγκη τέτοιου είδους μετενσάρκωση για να παγώσει το αίμα στις φλέβες των υπηκόων του. Ακόμη και χωρίς τον φοβερό, αιμοσταγή μύθο του, τα βεβαιωμένα κατορθώματά του στον χώρο της πολιτικής φτάνουν και περισσεύουν για να του εξασφαλίσουν τον χαρακτηρισμό του «διαβολικού». Τρεις φορές βασίλεψε στη Βλαχία και εξουσίασε τις τύχες του λαού της σε δύσκολες εποχές. Καθώς βρισκόταν σε αντιπαράθεση με τους ντόπιους ευγενείς, τους βογιάρους, που διαρκώς συνωμοτούσαν εναντίον του, αλλά και με όσους άλλους διεκδικούσαν τον θρόνο - ένα πολιτικό θρίλερ με αιματηρές συχνά προεκτάσεις -, έπρεπε όχι μόνο να φυλάγεται διαρκώς αλλά και να βρίσκεται πάντοτε ένα βήμα μπροστά τους. Οταν το 1456, ύστερα από 12 χρόνια ομηρείας στα χέρια των Τούρκων επιστρέφει στη Βλαχία για να διεκδικήσει τη θέση του βοεβόδα, ο Βλαντ είναι 26 ετών. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του Νικολό ντι Μοντρούσα που τον γνώρισε προσωπικά, «δεν ήταν πολύ ψηλός, αλλά ρωμαλέος και δυνατός, με ύφος σκληρό και άγριο. Είχε μεγάλη και γαμψή μύτη με φαρδιά ρουθούνια, ενώ η επιδερμίδα του προσώπου του ήταν λεπτή και ελαφρώς κοκκινωπή. Οι πολύ μακριές βλεφαρίδες του πλαισίωναν δύο μάτια πράσινα και γουρλωτά, που τα μαύρα και πυκνά φρύδια τα έκαναν να δείχνουν απειλητικά. Το πρόσωπο και το πηγούνι του ήταν ξυρισμένα, αλλά είχε μουστάκι. Ενας λαιμός ταύρου ένωνε τον χοντρό σβέρκο με τους φαρδείς ώμους, πάνω στους οποίους έπεφταν μαύρα σγουρά μαλλιά».
Τρία χρόνια αργότερα ο Βλαντ βλέπει τη θέση του να αποδυναμώνεται και αποφασίζει να δράσει. Ετσι, την Κυριακή 25 Μαρτίου 1459 παραθέτει στο παλάτι της Τυργκοβίστε μεγάλο πασχαλινό συμπόσιο στους ευγενείς της περιοχής με τις οικογένειές τους, συνολικά 500 άτομα (αν και κάποιες πηγές κάνουν λόγο για 50 μόνο καλεσμένους) και τους παλουκώνει με την κατηγορία της προδοσίας. Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή των γεγονότων, ο Βλαντ κατηγορεί τους κατοίκους της πολιτείας ότι έθαψαν τον αδελφό του ζωντανό και αφού διατάξει να ανοίξουν τον τάφο βρίσκει το πτώμα του ξαπλωμένο μπρούμυτα. Θα παλουκώσει όλους τους ηλικιωμένους και τους νέους άνδρες, ενώ τις γυναίκες και τα παιδιά θα τους πάει στο κάστρο του να δουλεύουν για λογαριασμό του. Κανένας δεν θα βγει ζωντανός από τα εφιαλτικά και ανήλιαγα μπουντρούμια του.

Πηγή: Το Βήμα, ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου